Hoe was het ook alweer? #3

Hoe was het ook alweer in het openbaar vervoer?

Vanaf half mei werk ik parttime als coach/begeleider bij Stichting Philadelphia, en reis ik met het openbaar vervoer (bus) naar Amsterdam.

Afgelopen weekend was er een momentje in de bus van, hmmm en nu?

Ik zat heerlijk in de bus naar huis, en nog de dag bij Philadelphia door mijn hoofd te laten passeren, toen er 3 wat oudere dames (vriendinnen) de bus in stapte. Twee van hen gingen naast elkaar zitten en gingen gelijk verder met hun gesprek waar ze even daarvoor waren gebleven. De derde dame stond toen even stil bij hun bankje. Ja en nu... zou ze gedacht hebben. Ten miste dat las ik van haar gezicht. Ze keek de ruimte in van de bus en zag geen legen bank bij haar vriendinnen. Wel de plek naast mij was leeg (mijn bank stond naast hun bank). Voor de Corona ging men iets sneller naast vreemde zitten dan nu.

Ik vroeg of de dame naast mij wilde en of durfde te zitten. Ik bijt niet hoor, zei ik nog met een lachend gezicht. Om zo het bekende ijs te laten smelten of is het breken. Ze kwam met enige twijfel toch naast mij zitten. Ze begon gelijk met een excuus "ik ben niet ziek hoor en voel mij goed en ik ben gevaccineerd" Ik vertelde de dame dat het helemaal goed was. Ik voel me ook goed hoor :-). De onwennigheid en twijfel zat er bij de dame wel even in. Maar dat is ook wel te begrijpen. Ik stelde mij voor en vroeg of ze vandaag iets leuks gedaan hadden. Ze vertelde met redelijk veel details wat de drie vriendinnen hadden gedaan in Amsterdam. Vervolgens begon er een mooie gesprek over van alles en nog wat. Er bleken ook best veel raakvlakken tussen ons te zijn.

Het was een ouderwets mooie ontmoeting van 2 vreemde, die ik eigenlijk op deze manier al meer dan een jaar niet had gehad.

Begin het gesprek met een vreemde en het zal je iets moois brengen en dat we eigenlijk niet zoveel van elkaar verschillen.

Oja we hadden beide ons mondkapje op :-)

Gideon